برچسب: فرهنگسرای نیاوران

گروه «مهربانی» به سرپرستی سلمان سالک شب گذشته کنسرت موسیقی عامیانه ایرانی را در فرهنگسرای نیاوران برگزار کرد.

گروه «مهربانی» به سرپرستی سلمان سالک شب گذشته جمعه ۲۱ تیر ۱۳۹۸ در فرهنگسرای نیاوران به صحنه رفت. این کنسرت با عنوان موسیقی عامیانه ایرانی برگزار شد.

این کنسرت با استقبال علاقه مندان به موسیقی همراه بود. از نکات جالب این کنسرت، همراهی مردم در خواندن تمام ترانه های این کنسرت بود. گروه مهربانی کنسرت موسیقی عامیانه ایرانی را بدون خواننده برگزار کرد اما مخاطبان حاضر در سالن، تمام قطعه ها را با گروه همخوانی کردند.

در این کنسرت قطعه هایی از علی تجویدی، سعید مهناویان، همایون خرم، مجید وفادار، عبداله جهان پناه، محمد حیدری، نعمت آغاسی، اسفندیار منفردزاده، حسین همدانیان و مرتضی احمدی به همراه چند قطعه محلی اجرا شد. پیمان قدیری و سلمان سالک تنظیم این قطعه ها را برعهده داشته‌اند.

میرعلیرضا میرعلی نقی پژوهشگر و منتقد با سابقه عرصه موسیقی درباره اجرای شب گذشته گروه مهربانی یادداشتی نوشته که در ادامه متن این یادداشت را می خوانید:

کارکردها و موقعیت‌ها

«موسیقی، فرآیندی است که در ارتباط متقابل کارکردها و موقعیت ها، معناهای خاص خود را می یابد. این ارتباط متقابل تا حدی؛ به عناصری که ساخت و اجراهای آن قطعه موسیقی را تشکیل داده اند، وابسته است.

بررسی این عوامل، بیشتر به حوزه های جامعه شناختی و روانشناختی مربوط می شود و کمتر به عناصر صرفاً موسیقایی بر می گردد. از این رو، جابجایی متنوع این عوامل می تواند معناهای متفاوت و تازه ای را در ذهن شنونده ایجاد کند.

البته اگر عامل بسیار نیرومند بازتاب شرطی و تداعی ها و حافظه انسانی را نیز همیشه در این ارزیابی ها در نظر داشته باشیم. چرا که زندگی بدون ارجاعات، فاقد معنی است و از سوی دیگر، تکیه کردن صرف بر حافظه و خاطره، دیدگاه ما را سرود و از کشف معناهای تازه، محدود می کند.

قطعاتی که در این برنامه، دستمایه کار گروه مهربانی به سرپرستی سلمان سالک قرار گرفته، متعلق به حوزه ای از ترانه های مردمی صد سال اخیر است که شهرت عام و خاص دارند.

برخی از آنها با کلام شان به یاد می آیند، برخی با خاطرۀ اجرایشان در برخی اماکِن تفریحی روزگاران دور، و بعضی هم با خاطره فیلم های ایرانی قدیمی و تصاویر سیاه و سفید، در آمیخته اند.

فرآیند امشب، به هیچکدام از آن ها تکیه ندارد، موقعیت اجرای آنها تالار ویژه اجرای موسیقی است، از کاربرد کلام هایشان، صرفنظر شده تا کارکرد موسیقایی شان افزوده و افزونتر شود، شیوه اجرا از سانتی مانتالیسمی افسار گسیخته به متانتی آگاهانه میل کرده، بدون این که شیرینی ذاتی آنها را به خاطر جدیتی عبوس، ضایع کند.

در این اجرا، می توانیم این قطعات را از نو بشنویم و حلاوت زیر و بم های ساده و صمیمی شان را از نو بچشیم. هرچه بیشتر، بهتر.»

سلمان سالک نوازنده تار و سرپرست گروه، پیمان قدیری نوازنده ویلن و گیتار، علی درویش نوری نوازنده بم تار و عود، کوروش حجازی نوازندده تنبک و تمپو و علیرضا مصدقی نوازنده سازهای کوبه ای، اعضای گروه «مهربانی» را تشکیل می دادند.

کنسرت موسیقی عامیانه ایرانی سال گذشته در تالار رودکی برگزار شد و اجرای شب گذشته تمدیدی برای آن اجرا بود.

کنسرت موسیقی عامیانه ایرانی به همت سلمان سالک آهنگساز و نوازنده موسیقی ایرانی با هدف بازگشت دوباره موسیقی ایرانی به آغوش جامعه در فرهنگسرای نیاوران برگزار می‌شود.

گروه «مهربانی» به سرپرستی سلمان سالک کنسرت موسیقی عامیانه ایرانی را ۲۱ تیر ۱۳۹۸ در فرهنگسرای نیاوران برگزار می‌کند. این کنسرت ۱۴ دی ماه سال ۹۷ نیز در تالار رودکی برگزار شده بود.

در این کنسرت قطعه‌هایی از علی تجویدی، سعید مهناویان، همایون خرم، مجید وفادار، عبداله جهان‌پناه، محمد حیدری، نعمت آغاسی، اسفندیار منفردزاده، حسین همدانیان، مرتضی احمدی و چند قطعه محلی اجرا می‌شود.

سلمان سالک نوازنده تار و سرپرست گروه، پیمان قدیری نوازنده ویلن و گیتار، علی درویش نوری نوازنده بم تار و عود، کوروش حجازی نوازنده تنبک و تمپو و علیرضا مصدقی نوازنده سازهای کوبه‌ای، اعضای گروه «مهربانی» را تشکیل می‌دهند. تنظیم آثار این اجرا نیز بر عهده پیمان قدیری و سلمان سالک بوده است.

سلمان سالک سرپرست گروه «مهربانی» درباره کنسرت موسیقی عامیانه ایرانی توضیح داده است: «مخاطب موسیقی ایرانی محدود به عده‌ای خاص نیست و هر کس به فراخور نیاز خود می‌تواند از آن استفاده کرده و از شنیدن آن بهره ببرد.

از طرفی مخاطب نیز حق انتخاب داشته و می‌تواند انواع موسیقی را با توجه به سلیقه و درک خود انتخاب کند. این انتخاب نیز می‌تواند در محیطی کاملاً آرام و بدون حاشیه و درگیری بین سلایق مختلف صورت پذیرد.

موسیقی ایرانی دارای قابلیت‌های فراوانی است و می‌تواند انواع احساسات را برانگیخته کند. می‌تواند توأم با شادی و شور و شعف باشد و یا می‌تواند محزون و غم انگیز باشد. می‌تواند عارفانه یا عاشقانه باشد و می تواند بسیاری از احساسات دیگر را نیز ایجاد کند که شاید از آن غافلیم.

در این میان احساس می‌شود پیوند این موسیقی با خیلی از احساست آدمی در حال گسستن است نه به این دلیل که ظرفیت‌های لازم را ندارد بلکه به این دلیل که نمی‌دانیم چگونه از آن استفاده کنیم.

وقتی هنرمندان یک جامعه از تمام ظرفیت‌های یک هنر استفاده نکنند و فقط آن را برای مقاصدی خاص به عرصه نمایش بگذارند، طبیعی است که بخش عمده‌ای از مخاطبین آن هنر که دنبال دریافت‌های دیگری هستند (که این دریافت ها لزوماً منفی نیست)، به آن رغبت نشان نمی‌دهند.

برچسب‌هایی نظیر جدی، عرفانی، تخصصی، عمیق و … برای هنری که بالقوه همه می‌توانند از آن استفاده کنند، می‌تواند در دراز مدت منجر به از دست دادن جریان اجتماعی آن هنر شود و استفاده از آن هنر در جامعه کمرنگ شود.

بنابراین هنرمندان صرفاً برای هنرمندان و خواص تولید اثر می‌کنند و در واقع بخش عمده ای از مخاطبین خود را از دست می‌دهند. در این میان گرایش به هنر عامیانه قدری نیز بین آنها مذموم شمرده می‌شود تا جایی که از حضور در مجامع عمومی پرهیز می‌نمایند و به طور کلی شرایط برای محو آنها از صحنه فراهم می‌شود.

در حال حاضر ظاهراً این اتفاق برای موسیقی ایرانی افتاده و عموم مردم از نوعی موسیقی پاپ که ریشه در موسیقی سایر کشورهای دنیا دارد اما تنها کلام آن فارسی است، استفاده می‌کنند و پیوند آنها با موسیقی ایرانی یا به طور کلی قطع شده و یا خیلی ضعیف است.

اکنون به نظر می‌رسد زمانی است که لازم است بار دیگر چون گذشته این هنر اصیل به آغوش جامعه باز گردد گرچه هنرمندانی هستند که در این عرصه تلاش می‌کنند اما ظرفیت موسیقی ایرانی خیلی بیش از اینهاست. کنسرت پیش روی ما، نگاهی متفاوت به آهنگ‌هایی است که در حدود نیم قرن پیش پیوند مردم و موسیقی ایرانی را حفظ می کردند.»

کنسرت گروه «مهربانی» ساعت ۲۱ روز جمعه ۲۱ تیر ۱۳۹۸ در سالن خلیج فارس فرهنگسرای نیاوران برگزار می‌شود.

ائین یادبود کاوه دیلمی، خواننده فقید موسیقی، شامگاه روز شنبه چهاردهم اردیبهشت ماه در تالار خلیج فارس فرهنگسرای نیاوران تهران برگزار شد.

آئین یادمان هنرمند فقید کاوه دیلمی، خواننده و از شاگردان برجسته استاد بنان، شامگاه شنبه ۱۴ اردیبهشت ماه با حضور پریدخت بنان همسر استاد بنان و تعدادی از اهالی فرهنگ و هنر و اعضای خانه موسیقی در سالن خلیج فارس فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.

در ابتدای مراسم سیدعباس سجادی، مدیر عامل بنیاد آفرینش‌های نیاوران با حضور در جایگاه گفت: مطمئناً مرگ کاوه دیلمی که چند سالی را نیز با بیماری گذراند مرگ عاشقانه‌ای بود. کاوه دیلمی هنرمندی بزرگ و واقعی بود. هنرمندان واقعی هیچ گاه مترصد ارتزاق از راه هنر نیستند. هنرمندان حقیقی با هنر خود عشق ورزی داشته و عشق می‌پراکنند.

وی کاوه دیلمی را یکی از هنرمندان راستینی دانست که هنرش را عاشقانه ادامه داد و افزود: صدای کاوه دیلمی به اعتقاد من صدایی دریاچمن بود. هم آرامش دریا و هم سرسبزی چمن را داشت.

هزاران تأسف که باید بگوییم کاوه دیلمی که بود؟

حمیدرضا نوربخش خواننده و مدیرعامل خانه موسیقی نیز در این مراسم گفت: این جمعی که امروز گرد هم آمده است گرچه از نظر کیفی بسیار با ارزش است اما بیش از هر وقت دیگری نشانگر غربت موسیقی اصیل ایرانی است. ما امروز بیش از هر وقت دیگری به امثال کاوه دیلمی نیاز داریم اما او ما را تنها گذاشت و رفت.

امروز با هزاران تأسف باید برای خیلی‌ها توضیح دهیم که کاوه دیلمی که بود. البته وقتی عنوان کردیم که قصد داریم برای این خواننده پیشکسوت و صاحب منزلت بزرگداشتی برگزار کنیم بسیاری پرسیدند که او که بود و آثارش چه بود و حتی با نام او هم آشنا نیستند.

وی افزود: این از تاثرها و تاسف‌های ماست که در روزگار عجیبی به سر می‌بریم. بارها و بارها این مطلب را گفته‎ام که امروز متأسفانه موسیقی اصیل ما در بن بست به سر می‌برد. امروز جان‎مایه و اصل و اساس و عصاره موسیقی ایرانی که تبلور آن در ساز و آواز است بسیار کم فروغ ظهور و بروز دارد.

پر واضح است که مقصر اصلی این واقعه رسانه ملی ماست که باعث ایجاد فاصله میان مردم و هنر موسیقی شده است. اما ما هم باید تکالیف خود را انجام بدهیم. باید درد دل‌ها را بگوییم و در خصوص موسیقی ایرانی آگاهی بخشی را انجام دهیم. امثال کاوه دیلمی وجودشان کیمیا بود.

این خواننده موسیقی ایرانی با اشاره به سابقه آشنایی خود با دیلمی از اواسط دهه شصت گفت: در سال‌های دهه شصت دیلمی را در منزل زنده یاد احمد عبادی دیدم. من جذب شخصیت او و هنرش شدم. کارهای او را دوست داشتم و همواره حسرت می‌خورم که چرا دیلمی بیشتر کار نکرد. شیوه او در خوانندگی کاملاً تداوم‎بخش موسیقی و آواز استاد یگانه آواز ایران غلامحسین بنان بود.

در ادامه این مراسم بهرام دهقانیار نوازنده و آهنگساز ضمن اجرای تکنوازی پیانو درباره کاوه دیلمی گفت: کاوه دیلمی هم آدم هنرمندی بود و هم با شخصیت. دیلمی در کارش هم توانا بود.»

قدردانی از یک هنرمند بی‌سر و صدا

محمد سریر، عضو شورای عالی خانه موسیقی نیز با بیان این مطلب که مراسم امروز همچون شخصیت خود کاوه دیلمی درویشانه برگزار می‌شود، افزود: دیلمی نمی‌خواست درباره تأثیر خود بر موسیقی سر و صدا کند.

دوست داشت در آرامش کار کند. کاوه دیلمی در واقع هنرمند ارجمندی بود. هنرمندان عرصه موسیقی می‌دانند که ایجاد خلاقیت در کنار یادگیری جان مایه موسیقی بسیار دشوار است و افراد کمی به این جایگاه رسیدند. دیلمی توانست بدون سر و صدا به این مرحله برسد.

او موسیقی دستگاهی و گوشه‌ها را می‌شناخت و خلاقیت هم داشت. دیلمی دارای ادراک درونی نسبت به موسیقی بود. ادراکی که در واقع در سنین بالا به تبلور می‌رسد. ما متأسفیم که او را از دست دادیم چون او در واقع در شروع بود. همیشه آرام بود و تواضع و خشوع داشت. او توانایی شخصی داشت و در روح مخاطب تأثیر می‌گذاشت.

وی افزود: ما با خلأ در موسیقی ردیفی دستگاهی رو به رویم و بزرگان و پایه‎گذاران این موسیقی ما را ترک می‌کنند و ما می‌بینیم که صحنه خالی شده است. دلم می‌خواست دیلمی ما را تنها نمی‌گذاشت.

آرزویم این بود که او هنرش را به عده‎ای از مشتاقان تعلیم می‌داد. پشتوانه موسیقی ما امروز دارد از دست می‌رود و خلاقیت‌هایی که پایه‌های موسیقی را محکم می‌کند بسیار کم و تقریباً نادر شده است. دیلمی یکی از ستون‌های موسیقی ما بود که جایش خالی است.

روزهای پرخاطره با مردی که شیوه بنان را خوب می‌دانست

حسین علیزاده نوازنده و آهنگساز پیشگام موسیقی ایرانی هم در در بخشی از صحبت‌هایش با ذکر این مطلب که به ندرت می‌شود کسی را پیدا کرد که به شیوه استاد بنان کار کرده باشد، افزود: اگر کسی شبیه کاوه دیلمی در موسیقی ایرانی وجود داشت که ظرایف شیوه استاد بنان را به خوبی درک کرده باشد قطعاً بسیار ادعا داشت در حالی که دیلمی این گونه نبود.دیلمی شیوه بنان را به خوبی اجرا می‌کرد من خاطرات بسیاری با کاوه دیلمی داشتم.

مزدا انصاری نوازنده پیانو و آهنگساز هم قبل از اجرای یک برنامه به همراه مسعود یکتا گفت: امشب کار سختی دارم و احساس می‌کنم کاوه اینجا حضور دارد. ما خاطرات زیادی با هم داریم. من در این اجرا سعی می‌کنم به دوست عزیزم ادای دین کنم.

پریدخت بنان همسر استاد بناد نیز که در مراسم حاضر بود به علت تالم روحی و بغضی که در سینه، از فقدان خواننده‌ای که او آن را پسر خود می‌دانست داشت قادر به سخنرانی نبود.

گروه موسیقی «شیرین دلانه‎ها» به سرپرستی و خوانندگی محمود‎رضا ذوالفقاری و شیرین شیروانیان، در فرهنگسرای نیاوران به اجرای موسیقی محلی می‎پردازد.

گروه موسیقی «شیرین دلانه‎ها» به سرپرستی و خوانندگی محمود‎رضا ذوالفقاری و شیرین شیروانیان، ۳ اردیبهشت در فرهنگسرای نیاوران به اجرای موسیقی محلی می‎پردازد.

در این اجرا که با همراهی گروه هم‌خوانان صورت می‎گیرد قطعات موسیقی محلی همچون «سبزه‎نگار»، «یکه‎سوار» و … با تنظیم مصطفی غریبی اجرا خواهد شد.

شیرین شیروانیان، مصطفی غریبی، سعید ارفعی‎نژاد، شهناز کاظمی و طناز اسماعیلی به عنوان همخوان، گروه «شیرین دلانه‎ها» را همراهی می‎کنند. اعضای گروه «شیرین دلانه‎ها» عبارتند از: مصطفی غریبی (تار)، قاسم رضایی (دوتار و سه‎تار)، سعید ارفعی‎نژاد (سنتور)، میلاد راعی (تنبک)، غنچه پیله‎وری(عود)، فرهاد مجتهدی (دف و تنبور)، امیر منان (کمانچه).

کنسرت «شیرین دلانه‎ها» سه‎شنبه ۳ اردیبهشت ماه ساعت ۲۱ در سالن خلیج فارس فرهنگسرای نیاوران اجرا می‎شود. علاقمندان می‎توانند برای تهیه بلیت به سایت ایران کنسرت و یا گیشه فرهنگسرا مراجعه کنند. ‎