انواع سبک های موسیقی راک

rock &roll :

راک اند رول که یکی از سبکهای تاثیر گذار و متداول در موسیقی راک است، روندی غیر قابل پیش بینی را طی کرده است. در ابتدا زمانی که راک باز ها موسیقی “کانتری” و “بلوز” را با هم تلفیق کردند، راک دارای مشخصه های بارزی مثل آنارشیسم بود ولی بعدها با گذشت زمان، این مشخصه نادیده گرفته شد و این نوع موسیقی به سمت کسب مهارت و ایجاد تحول رفت.

از موسیقی پر انرژی Chuck Berry گرفته تا هارمونیهای زیبای بیتل ها و موسیقی روح نواز Otis Redding همه و همه در گروه راک اند رول قرار گرفت. اما rock &roll جذابیت موسیقیایی خود را فقط برای چند سال حفظ کرد. گوناگونی بسیاری که در سبکهای مختلف راک پدید آمد، به قول بعضی از متخصصین هسته اصلی راک از هم پاشید.

Soft Rock :

اگرچه سبک سافت راک در اوائل دهه هفتاد پایه گذاری شد اما زمزمه های آن از اواخر دههء شصت آغاز شده بود . Soft Rock موسیقی ملایمی است که بیشتر تکیه بر خواننده و ترانه سرا دارد تا نوازنده؛ تجاری نگاه کردن به موسیقی یکی از ویژگیهای این سبک است .

Soft Rock تا حدی متمایل به پاپ-راک است اما با فضایی ملایمتر و نرمتر. گروههایی مثل “کارپنترز” و “شیکاگو” تکیه بر موسیقی ساده و ملودیک داشتند و در طول حیات خود با تهیه کنندگان مختلفی کار کردند. در طول دههء هفتاد، Soft Rock بازار موسیقی را تحت تاثیر خود قرار داد و به طور جدی موسیقی تلفیقی هم اثر خود را دچار دگرگونی کرد .

Grunge :

سبکی که اوج درخشش آن در دهه ۹۰ اتفاق افتاد و تبدیل به محبوب ترین سبک هارد راک این دهه شد و این درخشش نتیجه خلاقیت kurt cobain و بقیه اعضای Nirvana بود.

سبکی که از دل the Stooges و Black Sabbath برخاست و حاصل ترکیب موسیقی punk و heavy metal بود و البته گرایشش بیشتر به سمت پانک بود تا Heavy metal ؛ بخصوص در انتخاب اشعار و نوع اعتراض موسیقیایی آن. اما در نحوه نواختن ریف ها به heavy metal شباهت بیشتری داشت.

این سبک دارای دو نسل و دوره ی مشخص است: نسل اول شامل گروه های Green River ، Mudhoney وSoundgarden می شود که این موج هنوز هم ادامه دارد و ریف های آن سنگین تر و خشن تر از ریف های دوره ی دوم است.

مشهور ترین گروه از موج دوم Nirvana است که موسیقی آن ملودیک تر از سایر گروه های Grunge است و مهمترین ویژگی آن stop-start زیاد آن است.

متاسفانه در کشور ما Nirvana را فقط متعلق به سبک Alternative metal می دانند و به تبع آن هر گروهی را که در موسیقیش stop-start به کار می برد به این سبک مربوط می دانند؛ البته سبک های موسیقی هارد راک و متال آنقدر متنوع است که به سختی میتوان مرزی مشخص بین آنها کشید .

Hard Rock :

از نظرِ اکثریت دست اندر کاران موسیقی، دو سبک هارد راک و هوی متال مشابه هستند. چرا که شباهتهای بسیار زیادی بهم دارند. در هر دو مورد صدای خشن گیتار کاملا قابل تشخیص است و بطورِ معمول نقش اساسی را در گروه، خواننده اجرا می کند که معمولا وظیفه نواختن سازی را هم به عهده دارد.

اگر چه تفاوتهای اساسی نیز دیده میشود از جمله لزوم وجود ریتم در پس زمینه موسیقی هارد راک. در صورتی که این ویژگی در موسیقی هوی متال دیده نمی شود بلکه این نوع موسیقی بر صدای خشن و وحشی گیتار و ریتمهای کوبه ای تکیه دارد .

هارد راک در اواخر دههء ۶۰ رشد خود را آغاز کرد و بعنوان یک موسیقی روان گردان باب شد و تحولی در زمینه موسیقی راک ایجاد کرد. در هارد راک کمتر از blues از بداهه نوازی استفاده شده و در عین حال به خشونت سبک هوی متال نیست.

اگرچه همان سولوهای طولانی و همان صداهای خشن در هارد راک نیز یافت میشود. در این سبک این ریتمها و ریفها هستند که بیشترین اهمیت را دارا هستند و باید به بلندترین شکل ممکن نواخته شوند

Heavy Metal :

بعد از اینکه هارد راک تو بریتانیا شکل گرفت در اواسط دهه ۷۰ به آمریکا رسوخ کرد و گروههائی این سبک رو با حال و هوای خاص و با سلیقه آمریکائی اجرا کردن .

استفاده از کورد های سنگین تر و شعرهای رویائی و یا ترسناک از خصوصیات این سبک ه که در اعتراض به وضعیت حاکم بر جامعه است. هوی متال هم برگرفته شده از blues/rock می باشد با صداهایی خشن تر و ممتد تر ولی همان اثرِ روانگردانی موسیقی اواخردهه ۶۰ را داراست. متال اثرِ blues را از بین برد و در عوض همان ریفهای قوی گیتار را باقی گذشت .

در اواخر دهه هفتاد هوی متال بعنوان یکی ازسبکهای موفق تجاری ظاهر شد که در واقع یکی از شاخه خه های rock & roll یا به بیانی بهتر فرمی تغییر یافته از آن است. در سه دهه بعدی ، موسیقی متال بعنوان عضوی جدا نشدنی از موسیقی روز و معمول مطرح شد و همواره در جدول پرفروشترین ها حضوری فعالانه داشت.

بیشترِ مخاطبان این سبک را نوجوانها بخصوص نوجوانان سفید پوست تشکیل می دهند. منتقدین نیز نظرِ مثبتی راجع به این سبک دارند و آنرا برخلاف باورِ عوام، متال را موسیقی ای بر پایه خشونت و صداهای ناهنجار نمی دانند.

بلکه بر این باورند که گیتاریستهایی این سبک دارای تکنیک، سرعت و مهارت خوبی هستند. در تمام زیرشاخه های این سبک نیز دیده می شود که گیتار به عنوان سازِ اصلی ایفای نقش می کند و اصولا گیتار محور اصلی موسیقی هوی متال را تشکیل می دهد و ریف همراه با سولو نقش اساسی را بازی می کنند.

به طورِ خلاصه می توان گفت که هوی متال همان راک اند رول است بدون ته مایه بلوز و فراز و نشیبهای خاص ریتمها. این خاص بودن را در تمام شاخه های موسیقی متال، از پاپ متال گرفته تا ترش متال، می توان مشاهده کرد. در آخر متذکر می شوم که در موسیقی متال تمام سازها، نه فقط گیتار، با خشونت هر چه بیشتر نواخته می شوند. گروههای معروف هوی متال دهه ۷۰ : Aerosmith – Kiss – AC/DC – Motorhead – Def Leppard – Iron Maiden

Power Metal :

چیزی که به عقیده کارشناسان سعیش برای نشون دادن همه چیز ما بین NWOBHM تا Harcore Thrash ی که Pantera رو میشه ازش نام برد داره. در اون خشونت ذاتی Rock و Melody های زیبای Black و خشونت Vocal در Death به چشم میخوره. گروه هایی مثل Iced Earth ، Blind Guardian ، Pantera رو نمونه های خوبی برای Power میدونن .

Doom Metal :

سبکی که سهم تکنیک رو در اون بسیار بالا میدونن. سبکی بسیارارام ، وحشت آور و با یک حس سنگین همراه میدونن. گیتاری تیره و سنگین رو برای القا این حس در این سبک استفاده کردند.

گروههای خوب این سبک رو میشه Paradise Lost ، My Dying Bride و Anathema نام برد. گروههایی که به دلیل وجود این سبک حزن ، تیرگی ، استفاده از یک فضای سنگین و مهمتر از همه یک Technic خاص این سبک در کارهاشون دیده میشه